اگر برای سگ دوست داشتنی خود والدینی دلسوز هستید، پس باید به سلامتی حیوان خانگی خود اهمیت دهید. یکی از موارد سلامتی که ممکن است برای سگ شما رخ دهد، عفونت گوش است. مجرای گوش سگها برخلاف کانال گوش انسان که افقی است، شکلی شبیه حرف L دارد.
شکل عمودی گوش سگ باعث میشود کثیفی، ترشحات و رطوبت در داخل گوش به دام افتاده و منجر به عفونت شود. علائم زیادی برای عفونت گوش در سگ وجود دارند که تشخیص سریع آنها میتواند به درمان بیماری کمک کند. در این مقاله به نحوه شناسایی و جلوگیری از عفونت گوش در سگ می‌پردازیم.
عفونت گوش در سگ چیست؟
یکی از بیماری‌های سگ، عفونت گوش است. اصطلاح پزشکی برای عفونت گوش «اوتیت» یا «التهاب گوش» است. عفونت گوش میتواند بسته به اینکه در کجای گوش ایجاد شده است، به سه نوع زیر تقسیم شود:
- اوتیت خارجی: زمانی ایجاد میشود که مجرای خارجی گوش ملتهب شود.
- اوتیت میانی: به التهاب گوش میانی اشاره دارد.
- اوتیت داخلی: یک بیماری جدی است که بر گوش داخلی تأثیر میگذارد و میتواند منجر به آسیب دائمی شود.
اوتیت خارجی شایع‌ترین عفونت است، بنابراین توله سگ خود را در صورت مشکوک شدن به عفونت گوش نزد دامپزشک ببرید، حتی اگر علائم آن خفیف باشد. عفونت گوش میتواند به عمق کانال گوش گسترش یابد و باعث آسیب عصبی، مشکلات تعادلی و کاهش شنوایی شود.
علل عفونت گوش در سگ
فاکتورهای زیادی وجود دارند که میتوانند در ایجاد عفونت گوش نقش داشته باشند. برخی از موارد رایج شامل موهای زائد در کانال گوش، تجمع جرم یا رطوبت بیش از حد است. به طور معمول، عفونت گوش سگ با یک علت زمینه‌ای مرتبط است که عبارتند از:
- آلرژی
- انگل‌ها (مانند بیماری جرب گوش)
- اجسام خارجی
- عدم تعادل هورمونی
- تومور یا پولیپ
- ضربه‌های فیزیکی (مانند خراش‌های عمیق)
هر نوع عفونت گوش سگ تفاوتی نمیکند! هر توده‌ای میتواند صرف نظر از سن، نژاد یا سابقه پزشکی در هر زمانی رشد کند. با این حال، سگهای مبتلا به آلرژی و شرایط پزشکی خاص مانند کم کاری تیروئید، در معرض خطر بیشتری برای عفونت گوش هستند. شکل گوش سگ نیز میتواند یک عامل مهم در عفونت گوش در سگ باشد. نژادهایی با گوشهای بلند و افتاده مانند کوکر اسپانیل، اسپرینگر اسپانیل و لابرادور رتریورز، مستعد ابتلا به عفونت گوش در سگ هستند.
بیشتر عفونتهای گوش در سگهای بالغ ناشی از رشد باکتری‌ها و مخمرها است که منجر به التهاب، عفونت و درد میشود. توله سگها نیز میتوانند عفونت گوش را تجربه کنند اما عفونت گوش توله سگ معمولاً به دلیل جرب است. خیلی رایج نیست که سگهای بالغ به عفونت گوش در اثر جرب مبتلا شوند.
سگهایی که از آلرژی‌های پوستی (درماتیت آتوپیک) رنج می‌برند نیز در معرض خطر بیشتری هستند. حدود 50 درصد از سگهای مبتلا به آلرژی پوستی در مقطعی از زندگی خود دچار عفونت گوش میشوند. همچنین سگهایی که آب تنی کرده‌اند در معرض خطر هستند. آب میتواند در گوش داخلی گیر کند و باعث رشد باکتری شود.
علائم عفونت گوش در سگ
خیلی دوست داشتنی است وقتی سگ شما سرش را به پهلو کج میکند و با آن چشم‌های نافذش به شما نگاه میکند. اما کج شدن مداوم سر در واقع میتواند نشانه این باشد که توله سگ شما از عفونت گوش رنج میبرد. اگر سگ شما مدام سرش را تکان میدهد، ممکن است سعی کند به شما بگوید که درد یا ناراحتی دارد. علائم دیگر عفونت گوش در سگ عبارتند از:
- خاراندن یا مالش شدید بر روی اجسام سخت
- لیسیدن، گاز گرفتن یا جویدن بیش از حد پوست
- قرمزی، تورم یا بو در اطراف گوش
- ترشحات قهوه‌ای، زرد یا خونی
- ریزش مو، پوسته پوسته یا دلمه در اطراف گوش
- بی‌میلی به جویدن
- حرکات غیرمعمول چشم
- از دست دادن تعادل
به یاد داشته باشید، عفونت گوش سگ معمولاً نتیجه یک علت ریشه‌ای و عوامل مرتبط دیگر است. به محض مشاهده علائم در سگ خود با دامپزشک تماس بگیرید تا او بتواند برنامه درمانی مناسبی را ارائه دهد.
تشخیص عفونت گوش در سگ
اگر سگ شما مشکوک به عفونت گوش است، برای ملاقات با دامپزشک او برنامه ریزی کنید تا بتواند یک معاینه کامل برای تعیین علت اصلی انجام دهد. آنها همچنین میتوانند توله سگ شما را برای هر گونه آسیب به خود، تغییر شکل گوش خارجی و رشد غیر طبیعی بافت که میتوانند منجر به عفونت گوش شوند، بررسی کنند.
در مرحله بعد، دامپزشک ممکن است گوشهای سگ شما را با اتوسکوپ معاینه کند. این دستگاه نمای بزرگی از داخل گوش حیوان را نشان میدهد که به شناسایی نواحی آسیب دیده، کنه‌های گوش یا هر چیز دیگری که باعث مشکل شده است کمک میکند. همچنین این کار به دامپزشک اطلاع میدهد که آیا پرده گوش به هر طریقی پاره شده یا آسیب دیده است یا خیر؟!
اگر سگ شما درد زیادی دارد یا عصبی میشود، ممکن است حیوان برای این بخش از معاینه نیاز به آرام بخش داشته باشد. همچنین دامپزشک ممکن است بخواهد کشت بافت را انجام دهد یا ترشحات توله سگ شما را از نظر وجود انگل بررسی کند. اگر آلرژی عامل مشکوک باشد، دامپزشک ممکن است آزمایش آلرژی را توصیه کند.
اگر احتمال ابتلا به اوتیت میانی یا داخلی وجود داشته باشد، سگ شما ممکن است به عکس برداری با اشعه ایکس نیاز داشته باشد. در موارد شدید و طولانی مدت که فقط یک گوش تحت تأثیر قرار گرفته است، شاید تومور وجود داشته باشد و سگ شما ممکن است نیاز به بیوپسی (نمونه برداری از بافت بدن) داشته باشد.
درمان عفونت گوش در سگ
از آنجایی که عفونت گوش به دلایل مختلفی رخ میدهد، روش درمان نیز میتواند متفاوت باشد. عفونتهای باکتریایی نیاز به آنتی بیوتیک، عفونتهای قارچی به قارچ کش‌ها و عفونتهای مرتبط با انگل به داروهای خاص خود نیاز دارند و دامپزشک برای ایجاد یک برنامه درمانی با شما همکاری خواهد کرد. در بسیاری از موارد، گوش سگ شما مستقیماً در مطب دامپزشک تمیز میشود زیرا جرم گوش و ترشحات میتوانند با داروهای موضعی تداخل داشته باشند.
گرفتن نمونه از عفونت گوش سریع و بدون درد است. دامپزشک شما از یک اپلیکاتور با نوک پنبه برای سواب زدن داخل گوش استفاده میکند و سپس نمونه را زیر میکروسکوپ بررسی می‌نماید. اگر دامپزشک شما تشخیص دهد که عفونت گوش جزئی است یا در مراحل اولیه است، احتمالاً یک محلول دارویی پاک کننده گوش را برای استفاده در خانه به شما توصیه کند.
قطره‌های گوش سگ معمولاً دو تا سه بار در روز برای حداقل یک تا دو هفته تجویز میشوند. توجه داشته باشید که بسیار مهم است که کل دوره درمانی را به پایان برسانید. سگها معمولاً در برابر قطره‌های گوش تحمل خوبی دارند، مخصوصاً اگر به آنها مسکن داده شود. عفونتهای شدیدتر یا مداوم گوش سگ ممکن است به آنتی‌بیوتیک خوراکی نیاز داشته باشند اما این مورد برای بیشتر سگها رایج نیست.
عفونت گوش مداوم یا درمان نشده میتواند منجر به ناشنوایی در سگها شود، بنابراین برای شما مهم است که با مشاهده هر نشانه‌ای زودتر اقدامات درمانی را انجام دهید. استفاده نادرست یا بیش از حد از قطره‌های گوش نیز میتواند برای سگ شما مضر باشد، بنابراین حتماً به دوز توصیه شده پایبند باشید و از ایجاد ناراحتی بیشتر برای سگ خود اجتناب کنید.
اگر علائم سگ شما کمتر شدند، یک جلسه ویزیت را با دامپزشک خود ترتیب دهید. مهم است که سعی نکنید عفونت گوش سگ خود را در خانه بدون مشورت با دامپزشک درمان کنید. درمانهای خانگی میتوانند دردناک و خطرناک باشند. همچنین توجه به این نکته مهم است هرگز از گوش پاک کن یا قطره گوش برای سگ خود استفاده نکنید، مگر اینکه دامپزشک از شما بخواهد این کار را انجام دهید. پراکسید هیدروژن نیز هرگز توصیه نمیشود زیرا میتواند آب را در مجرای گوش باقی بگذارد و در نهایت عفونت را بدتر کند.
پیشگیری از عفونت گوش در سگ
اگر سگ شما عفونتهای مکرر گوش دارد، با دامپزشک خود در مورد ایجاد یک برنامه بلند مدت که تاریخچه و سبک زندگی حیوان را در نظر میگیرد صحبت کنید. برای اکثر سگها، پیشگیری اولیه شامل بررسی منظم گوش از نظر تجمع جرم و موم است. تمیز کردن منظم گوشها میتواند به جلوگیری از عفونت کمک کند. شما باید حداقل یک بار در ماه گوشهای توله سگ خود را تمیز کنید.
برای تمیز کردن موفق گوش سگ به سه وسیله زیر نیاز دارید:
- پنبه یا گاز
- محلول پاک کننده گوش سگ
- حوله
ابتدا گوش سگ خود را با محلول پاک کننده گوش پر کنید و به مدت 30 ثانیه به آرامی به پایین گوش بمالید. از یک پنبه یا گاز استفاده کنید و مجرای گوش را پاک کنید. اگر سگ شما درد دارد، بلافاصله تمیز کردن را متوقف کنید و با دامپزشک خود تماس بگیرید.
همچنین باید مراقب باشید که گوشهای سگ خود را بعد از حمام خشک کنید. رطوبت، بستری برای رشد باکتری‌ها ایجاد میکند. اگر بعد از حمام گوشهای سگ خود را خشک کنید، این کار به جلوگیری از رطوبت اضافی کمک میکند.
دامپزشک شما میتواند در صورت نیاز محلول پاک کننده گوش را با یک ماده خشک کننده مخصوص تجویز کند اما هرگز از اپلیکاتورهای نوک پنبه‌ای استفاده نکنید زیرا میتواند به گوش سگ شما آسیب برساند. مراقبت‌های ویژه برای کوتاه کردن موهای زائد گوش سگ نیز میتواند راه پیشگیرانه موثری باشند.
کلام آخر
عفونت گوش در سگ ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد اما مهمترین کار ممکن این است که نشانه های بیماری را به سرعت تشخیص دهید. شناسایی سریع عفونت میتواند به درمان و رفع سریع مشکل کمک کند. همچنین شستشوی منظم گوش به عنوان یک اقدام پیشگیرانه در برابر جربها و سایر مشکلات عمل میکند. اما داشتن یک معاینه سالانه برای بررسی شریط سلامتی حیوان خانگی شما راهی پیشگیرانه برای عدم عفونت گوش در سگ است.
منابع:
